Nadat ik afstand heb gedaan van persoonlijke eigendommen en een eigen huis, is het nu tijd voor de volgende fase. Mijn leven zal ook zonder geld verder gaan.
Een aantal gebeurtenissen hebben me doen besluiten om zonder geld verder te gaan. Ik mocht Krista inspireren met de keuzes die ik gemaakt heb. Ze was zo geïnspireerd dat ze een bedrag wilde overmaken. De dankbaarheid van Krista is puur en prachtig, maar het bedrag wat ze had overgemaakt was leeg. Of het nu 1 euro of 1.000.000 euro was; de dankbaarheid is niet uit te drukken in een getal.
Veel mensen die voor zichzelf werken zullen dit ook herkennen. Ze geven de diensten die ze willen geven aan mensen, maar ze hebben geen idee wat er voor zouden moeten vragen. Uiteindelijk stellen ze een getal vast wat logisch is, omdat andere mensen in hun beroepsgroep dat ook vragen. Maar echt kloppen met het gevoel doet het nooit.
Afgelopen donderdag was ik bij een seminar over geld van Economy Transformers. Hierbij presenteerde Helen Toxopeus het geld-paper. Helen stelde de kritische vragen over geld die nodig zijn. Fijn om te voelen hoe Helen altijd gefascineerd is door geld.
Helen benoemde in de presentatie het dilemma van een gemeente; parkeergarage of speeltuin. Een gemeente die de financiën op orde moet hebben, zal eerder kiezen voor een parkeergarage. Hier zit een cashflow in voor de gemeente en daarom kan de parkeergarage mooi in een business-case gegoten worden. Iedereen begrijpt deze keuze. Een speeltuin kost alleen maar geld. Je zet speeltoestellen neer en verder levert het niks op voor de gemeente. Iedereen voelt hierin al dat het niet klopt. Natuurlijk heeft de speeltuin ook veel waarde. Deze waarde is alleen niet uit te drukken in geld.
Een groot dilemma voor economen is dat we niet alles kunnen omrekenen in geld. Hoe kun je bijvoorbeeld de waarde van een nog niet gekapt bos bepalen? De waarde ontstaat pas zodra de bomen zijn omgekapt en op een vrachtwagen liggen. De zoektocht van economen is nu om de waarde van een bos te berekenen. NEEEEEEEEEEE!!! Dat moeten we niet doen. De waarde van een bos is niet om te rekenen in geld. En zo is eigenlijk niets om te rekenen in geld. We kennen allemaal wel het voorbeeld van de moeder. Het beroep van de moeder is één van de belangrijkste beroepen in deze wereld. Het is een beroep waarin heel veel liefde gegeven wordt. Het is echter zo dat de moeder geen geld krijgt voor haar werkzaamheden. Maar wat ze doet, heeft wel waarde, toch?
Ik geef mezelf nu met hart en ziel aan de wereld. Ik ben zo dichtbij mezelf dat ik nog nooit meer waarde heb toegevoegd dan dat ik nu doe. Maar ik wil hier helemaal geen geld voor ontvangen. Ik vertrouw op de overvloed in deze wereld.
Er zijn wel vragen voorbij gekomen;
– Maar Robbert, hoe ga je dat dan doen? Ik weet het niet
– Profiteer je niet van anderen op deze manier? Nee
– Hoe ben je dan nog bereikbaar zonder telefoon? Ik weet niet hoe dit zal gaan
– Hoe kun je zonder zorgverzekering en wat moet je doen met de belasting? Ik weet het niet precies
Maar wat ik wel weet, is dat ik mijn relatie met geld verbreek. Ik wil bezig zijn met datgene wat van waarde is. En datgene wat van waarde is, is niet uit te drukken in geld.
Ik zit nu in de afrondende fase. Gisteren heb ik definitief besloten om mijn relatie met geld te verbreken. Vervolgens kreeg ik vandaag een financiële tegenvaller en een financiële meevaller te verwerken. De tegenvaller is dat ik Greenchoice nog 1100 euro verschuldigd zou zijn. De meevaller is dat ik nog 550 euro op mijn Rabobank-rekening had staan waar ik niet van wist.
Voor het eerst in mijn leven staat mijn persoonlijke balans negatief. Op het moment dat ik het meeste toevoeg aan deze wereld heb ik voor het eerst “schuld” aan de wereld. Voor mij voelt het niet als schuld. Dus nouja… we zullen zien hoe het zich mag oplossen.
Warme groet, Robbert