Toen ik over het strand liep van de week bedacht ik mij dat wij echte lockdown-lovers zijn!
Voor ons veranderd er in een lockdown niets, waar het voor veel andere levens op de kop gaan. En dat vind ik mooi. Verplichte rust, niet kunnen vluchten van wat er is, met jezelf moeten zijn, pijn en gemis voelen…
Het is een uitgelezen kans om naar je leven te kijken en hoe je daarin functioneert. Alles wat er altijd al was wat niet goed zat, maar waar je eerder voor weg kon lopen door te gaan shoppen, te gaan stappen, te gaan werken, te gaan sporten, te gaan dansen, komt aan de oppervlakte, en het weglopen wordt een stuk moeilijker gemaakt.
Het is een uitgelezen kans om jezelf te ontwikkelen, te begin met jezelf aan te kijken en te zien waar het schuurt. Waar je leven wel of niet klopt en waarom je niet voor jezelf kunt zorgen. Waarom heb je het nodig om teveel te sporten, medicijnen te nemen, bij je destructieve partner te blijven, elke weekend te zuipen, overmatig veel te werken? Waar komt het gevoel vandaan dat je opgesloten zit?
Want wij voelen ons helemaal niet opgesloten. Wij voelen ons nog steeds even vrij als voor alle lockdowns. Er is niets anders, alleen de uiterlijke omstandigheden zijn anders, maar daar hangt zelfzorg, verbinding, afstemmen, onvoorwaardelijk geven, een zijn met je natuur allemaal niet vanaf. Want als het daar wel vanaf zou hangen zou je als mens nooit vrij kunnen zijn.
En om die werkelijke vrijheid te bereiken is erkennen dat je, je opgesloten voelt en kijken naar waar dat gevoel vandaan komt een perfect startpunt!