Dit is een herplaatste blogpost uit Juli 2014.

Er zit een soort legpuzzel in mijn hoofd op dit moment. Zo’n ouderwetse legpuzzel van behoorlijk wat stukjes. Ik leg hem langzaamaan in elkaar, steeds vind ik weer een stukje en leg dat daar waar het hoort. Ik weet niet waar die puzzel ineens vandaan kwam, maar als hij klaar is vormen de stukjes samen een mooi, waarheidsgetrouw, beeld.

Alle stukjes zijn verschillend, maar ze passen bij eenzelfde puzzel. Wat het thema van mijn puzzel is weet ik nog niet precies maar het heeft iets te maken met de waarheid. Daar horen stukjes bij over kiezen, gaan staan, kwetsbaar zijn, pijn toelaten, je ego herkennen. De stukjes dragen uitspraken met zich mee van verschillende mensen, soms een beeld van een situatie die zich voor deed. De puzzel gaat veelal over andere mensen, over de samenleving, over voorvallen in de wereld, over wat een vriend of vriendin tegen mij zei. Over de dingen die ik hoor en zie om me heen waarvan bijna iedereen doet alsof dat de waarheid is.

“Iedereen heeft belemmerende overtuigingen” of “We weten niet wat we zouden doen in zo’n situatie” of “Je bent pas vrij van ego als je sterft, het hoort bij het aardse leven”. Dit lijken hele verschillende uitspraken, die toch allemaal terugkomen in mijn puzzel. Het zijn uitspraken die ik de laatste weken heb gehoord of gelezen, van hele verschillende mensen. Het zijn uitspraken die algemeen geaccepteerd worden. Ja, natuurlijk heeft iedereen belemmerende gedachten, dat is gewoon zo. Nee, als je niet in zo’n situatie heb gezeten kun je niet zeggen wat je zou doen. En natuurlijk heeft iedereen ego, het bestaat niet dat je dat niet hebt als mens.

….Maar zijn die uitspraken echt waar….?

Als je ze voor waar aanneemt, dan houdt het onderzoek daarmee op. Als we die uitspraken als eindpunt nemen, dan zijn we snel klaar. Dan hoeven we verder niets meer, daarmee is elke belemmerende gedachten gelegitimeerd, daarmee is elk handelen vanuit onwetendheid of ego gerechtvaardigd. Dit is wat het is, punt, klaar.

Met die punt, met die gedachtes vanuit het hoofd voor waar aannemen, daar houdt ook de kwetsbaarheid op om dieper te durven zoeken. Durven zoeken en ervaren voorbij dat ‘feit’ dat iedereen voor waar aanneemt.

Wat nou als ik geen belemmerende gedachten heb? Dan is het niet de bedoeling dat ik dat hardop zeg, want daarmee laat ik zien dat de belemmerende overtuiging dat iedereen belemmerende gedachten heeft niet waar hoeft te zijn. Nog steeds is hij daarmee voor veel mensen wel waar, maar niet voor mij. En er bestaat dus een mogelijkheid dat het voor jou ook niet waar hoeft te zijn.

“Iedereen wist dat het niet kon, totdat er iemand kwam die dat niet wist.”

Wat nou als ik geen ego heb? Dan mag ik dat niet verkondigen, want ojee, daarmee spiegel ik dan ego’s. En ondanks dat we hard roepen dat het niet anders kan dan een ego hebben, brengt het ons toch aan het wankelen als dat ego gespiegeld wordt aan zuivere liefde. Dan lijkt het er toch ineens op dat, dat ook een mogelijkheid is om voor te kiezen.

Ik ben zo bewust van wie ik ben, dat ik in elke situatie kan zeggen hoe ik daar op zou reageren. Of ik het nu wel of niet al meegemaakt heb. Want ik heb een paar maanden geleden heel bewust besloten om altijd vanuit liefde te handelen. Dat is dus niet vanuit het ego, dat is niet afhankelijk van wat een ander mij aan doet of van mij vindt. Dat is enkel en alleen zuiver vanuit mijn eigen houding ten opzichte van de wereld. En als die houding liefde is, dan handel je niet vanuit emoties of ego, dan luister je niet naar belemmerende gedachten (want die zijn er niet) en dan kun je altijd en overal in elke situatie, hoe uitdagend ook, van jezelf op aan.

Wat nou als wij die dingen die wij voor waar aannemen niet als een eindpunt zouden zien, maar als een beginpunt? Als een startsein om eens wat dieper te duiken in wat voor jou persoonlijk wel en niet klopt. En mocht het voor jou dan blijken waar te zijn, kun jij dan vanuit kwetsbaarheid zeggen: “ik zou niet weten wat ik zou doen in zo’n situatie” of “ik handel vanuit mijn ego” in plaats van het een algemene waarheid te maken?