Van de week werd ik weer eens beticht van veroordeling, judgment. En wat vaker gebeurt, gebeurde ook nu, ik stelde de vraag waar het oordeel dan zat volgens haar. Maar ik was al ontvolgt en kreeg geen antwoord.
Ik las de teksten waar het over ging nog eens terug en kon geen oordeel ontdekken. Ik kon wel lezen waar de ander geraakt werd in ongemak doordat ik open een eerlijk vertelde wat ik zag gebeuren. Maar dat de ander geraakt wordt betekent niet per definitie dat ik diegene ben met een oordeel. Sterker nog, meestal is het de ander die oordeeld waardoor bepaalde zaken niet gevoeld mogen worden. En als ik die ingevoelde zaken dan toch tentoonstel, dan is het afdoen als een oordeel een makkelijk weg om ze weer weg te stoppen.
Ik stelde mijzelf ook de, enigszins retorische vraag, waarom ik zou oordelen, waarom zou ik een ander mens veroordelen? Wat heb ik daaraan, wat brengt dat mij? Zou ik daar een blijer en gelukkiger mens van worden? Past dat bij mijn essentiële waarden als vrijheid en kwetsbaar zijn? Ligt aan veroordeling verbinding en liefde ten grondslag, zaken die essentieel zijn voor gezonde relaties?
Er kwamen geen antwoorden in mij op, ik voelde alleen maar dat het hele onlogische vragen zijn. Er is geen enkele reden of basis waarom ik baat heb bij de veroordeling van een ander. Een ander klein maken, niet serieus nemen, wegstoppen als onbelangrijk, daar word ik echt niet blij en gelukkig van, en dragen niet bij aan een mooiere wereld.
Dat ik niet oordeel betekent niet dat ik dingen niet graag benoem zoals ze zijn. En die observaties en gevoelens kunnen soms heel recht door zee zijn. Heel straight en krachtig. En dat een ander dat als oordeel voelt vind ik heel jammer, want daardoor ontstaat geen gesprek op gevoelslevel. Want zodra die ander zich beoordeelt voelt gaat diegene uit verbinding met mij.
Het begint dus met je laten raken ipv je beoordeeld voelen. Durven kijken naar wat er werkelijk gezegd wordt ipv denken dat ik iets zeg dat er niet staat. En als je toch een oordeel voelt, kun je er ook nog voor kiezen om kwetsbaar te worden en het bespreekbaar te maken. In plaats van de ander te veroordelen en te ontvolgen.