Dit is een herplaatste blogpost uit november 2013.
Robbert leefde, toen ik hem ontmoette, uit een rugzak. Hij had kleren, een laptop en telefoon en wat boeken. Verder niets…qua materiaal dan 😉 Geïnspireerd door zijn verhaal van GEEFeconomie ontmoette ik hem ruim een jaar geleden. Ik voelde dat het leven dat hij leefde klopte. Zonder bezittingen, vol vertrouwen dat er overvloed is. Dat het voor hem klopte was duidelijk aan hem te zien, stralend en gezond! Het besef dat het ook voor mij bedoeld is, kwam in de loop van de tijd.
En nu is het zover. Over precies een maand leveren wij de sleutel in van onze studio. Als excuus gebruik ik een reis naar Azië en dat wij toch niet meer terug willen in onze studio. De mensen die dichtbij ons staan weten dat er een grotere waarheid aan onze keuze ten grondslag ligt. En dat is het gevoel dat materieel bezit voor ons geen enkele waarde toevoegt. Ik wil geen spullen meer bezitten, ik wil spullen gebruiken, dat zijn twee verschillende dingen. Wat ik wel wil is ervaren, vrijheid, vertrouwen, lekker eten, helder communiceren, authentiek leven, mooie mensen ontmoeten. Niets van dat alles hoef ik te bezitten of kan ik opslaan in een loods…
Dus ruim ik nu op, doe ik cd’s en boeken in een doos om naar de tweedehandswinkel te brengen, laten we de helft van onze meubels achter voor de volgende huurder en ga ik nog een keer door mijn kledingkast om een zak-van-max te vullen. Het bezit van die spullen heeft voor mij geen waarde, in Azië niet en ook niet in Nederland als we straks terugkomen.
Wat voor buitenstaanders gewoon rigoureus opruimen lijkt, is voor mij een proces dat ik aan ga. Want wat zitten er veel patronen in het hebben van spullen. Bezit vult leegte op, het laat zien dat je ‘geslaagd’ bent in het leven, dat je het goed voor elkaar hebt, dat je niet afhankelijk bent van anderen, dat je goed voor jezelf zorgt…En dat breng ik nu naar de stort. Spannend, want niet iedereen zal het begrijpen en heerlijk, want wat is het fijn om patronen te doorbreken die voor mij niet kloppen.
Ik durf te vertrouwen dat alles wat we nodig hebben er zal zijn, vandaag, morgen en overmorgen. Het meeste draag ik al in mij of loopt naast me en de rest… dat past met gemak in een rugzak!