Gaan staan gaat altijd over kracht en tegenkracht. Het gaat, zoals ik eerder schreef, nooit over persoonlijk gewin, de makkelijke weg of je gelijk halen. Het gaat ook nooit over strijden of vechten. Het gaat over een oerkracht, van binnenuit!
En waar kracht vrij komt, komt ook tegenkracht. Om je te laten voelen welke kracht jij in je hebt moet je tegenkracht ervaren, aan gaan en doorstaan.
De momenten dat ik voor grootste dingen ging staan in mijn leven voelde ik die spanning van die kracht. Ik moest vertrouwen dat ik de kracht had om te kunnen blijven staan, juist omdat ik wist welke tegenkracht er zou komen. Ik wist niet zeker of ik krachtig genoeg was, ik kom alleen maar vertrouwen. En dan springen; het gesprek aangaan, zeggen wat je te zeggen hebt, direct, krachtig, zonder mitsen en maren of kleinmakerij. En ondertussen vertrouwen dat je de kracht hebt, omdat het van binnenuit komt, om te blijven staan voor wat je voelt en weet.
Als je gaat staan ben je niet met de reactie van de ander bezig. Het doet er niet toe of die ander je wel of niet omarmt of uitkotst. Het maakt helemaal niets uit wat de ander gaat doen, het gaat namelijk toch gebeuren. Dat wat jij te doen hebt ga je doen. Het pad dat jij te bewandelen hebt ga je lopen. Niemand kan de oerkracht tegenhouden. Geen enkel ego, geen enkele manipulatie of slachtofferschap zal jouw doen wijken. Want het gaat niet over persoonlijke pijn of oplossingen. Het gaat over de essentie van leven, over dat jij er mag zijn met al je ideeën en waardevolle bijdragen. Over dat wat jij aan de wereld te geven hebt. Of de wereld dat ontvangt is aan haar, maar dat veranderd niets aan de kracht van de gift.
Ik heb ervaren dat ik een grootse natuurlijke kracht in mij heb om te geven en te ontvangen, om te gaan staan en te laten gebeuren, om mee te stromen en te vertrouwen. Die kracht is altijd aanwezig, klaar om te gaan staan en los te laten.