Te gevoelig om zweverig te zijn

Ik ben te gevoelig om zweverig te zijn, ik kan met mijn enorme bewustzijn niet anders dan aards en nuchter zijn.

Hooggevoeligheid of hoog sensitiviteit gaat over het voelen wat er speelt zonder dat daar hoorbare of zichtbare communicatie plaatsvindt. Het aanvoelen wat er gaande is in een situatie of bij een persoon met als enige informatiebron je gevoel, je innerlijk weten.

Je kunt de informatie dus enkel voelen. Om die informatie zuiver binnen te krijgen mag je denken het niet overnemen want dat is het geen voelen meer. Dan is het invullen, speculeren, manipuleren of ontkennen en dan is de informatie vanuit je innerlijk weten niet meer zuiver.

Er is dus als je echt hoog sensitief bent geen andere optie dan te voelen wat er is, met alle gevoelens die daarbij horen. Dat kan weerstand zijn of geraaktheid, of compassie of afkeer, of opluchting of walging. Let op, dit zijn geen emoties, zoals angst of blijheid, want emoties komen niet voor als je zuiver voelt. Emoties zijn gedachten over bepaalde situaties die je juist afhouden van helder voelen.

Het voelen is dus altijd aards, het komt vanuit dat wat er in het nu is, zonder daar gedachtes, emoties of oordelen over te hebben. Nuchterheid is hierbij essentieel, alles dat je er zelf bij bedenkt is namelijk ruis. Dus een ‘alles is de bedoeling’, ‘iedereen komt daar waar hij moet komen’ of ‘be kind, always’ komen er bij mij niet in of uit, dat is namelijk juist gevoelloos, er komt geen enkel innerlijk weten of innerlijke kracht aan te pas. Het zijn bedachte spreuken die inspelen op je emoties en je ego, en ze komen ook vanuit emoties en ego. Dat heeft niets met innerlijk weten te maken, of met sensitiviteit, maar enkel met ongevoeligheid.

De uitdaging zit hem hierin. Het verschil tussen gevoel en emoties, tussen werkelijke sensitiviteit en mooie praatje en tussen innerlijk weten en ego kun je alleen maar….juist….voelen.