Altijd als ons verhaal in de media gedeeld wordt komen er waardeloze reacties. Ik bedoel hiermee letterlijk reacties die niet van waarde zijn, omdat ze vanuit pijn komen en pijn voeden en in stand houden.
Maar ondanks dat de reacties inhoudelijk waardeloos zijn, voegen ze wel iets toe aan onze wereld. Ze bevestigen namelijk onze visie én de visie waarop het kapitalisme is gestoeld.
Onze visie is gestoeld op het idee dat ieder mensen waardevol is, dat hij of zij niets hoeft te doen, te zeggen, te maken, te kunnen of te leren om er te mogen zijn. In onze wereld mag je leven omdat je geboren bent.
Het kapitalisme is gestoeld op het idee dat je van alles moet doen voor je er mag zijn. En omdat het uit gaat van oneindige groei ben je er dus nooit, dus moet je, je hele leven blijven doen, produceren, nuttig zijn, maken, leren, beter worden (dan jezelf én een ander). En je moet geld verdienen in ruil voor dat doen. Want zonder geld ben je sowieso waardeloos. En als je niets doet voor geld maar het wel vrij ontvangt van mensen die het willen geven, dan ben je een klaploper.
En als klaploper ben je waardeloos. Je bent bijna geen mens meer, je bent het niet waard om aan te spreken, om kennis mee te maken of je in te verdiepen. Je had moeten werken voor je geld, en dat doe je niet, dus mag je er niet zijn.
Het is mooi om te zien dat het kapitalistisch gedachtengoed zichzelf elke keer opnieuw bevestigd. En daarmee tonen ze, door ons als mens geen bestaansrecht te geven, dat onze visie van essentieel belang is om een liefdevolle wereld te creëren. Want dat het kapitalisme dat niet in zich heeft maken mensen elke keer opnieuw maar wat graag duidelijk, daar hoeven wij alleen maar ons verhaal voor te vertellen!