Het verschil tussen een persoonlijk verhaal en een visie die de wereld verandert.
De geefeconomie is geen persoonlijke verhaal. Het is niet een liefdesverhaal van twee mensen die elkaar vonden en samen onconventionele keuzes maakten vanuit vertrouwen en overvloed. Het is veel groter dan dat, figuurlijk, en het is zo tijd dat het dat ook letterlijk wordt!
Geefeconomie is een visie die, als iedereen gelooft in onschuld en gaat vertrouwen op intuïtie en eenheid de wereld zal veranderen. Het is een visie die mensen doet beseffen dat ze er mogen zijn en vandaar uit gaan handelen.
Door onze visie te degraderen naar een goed verhaal, of inspirerende keuzes, of een portie geluk komen we als wereld nooit bij dat wat geefeconomie is, en kan zijn voor mensen. Dan blijft het tijdverdrijf of iets om te volgen en naar te kijken hoe het zich ontwikkeld. Door jezelf er steeds opnieuw niet mee te verbinden maar op afstand toe te kijken hoe knap en goed en gewaagd wij het doen, groeit datgene wat de wereld nodig heeft niet. Je zet niet meer liefde in de wereld, je draagt niet bij aan overvloed, je geeft niet onvoorwaardelijk. Je blijft waar je bent en juicht mee. En daar heeft een hele wereld die moet transformeren niets aan.
Handelen is de basis van een geefeconomie, van elke visie trouwens. Dus zolang mensen blijven handelen in het systeem, draagt men bij aan dat systeem. En zodra mensen gaan handelen naar een geefeconomie, draagt men bij aan een geefeconomie. Dat handelen begint met geloven, dat het er al is, dat het in je zit en dat je er voor kiest om daar te zijn. In die wereld van vertrouwen, onvoorwaardelijkheid en leven.