Wij zijn al jaren zeer kritisch op het huidige systeem en daaruit voortkomend de huidige maatschappij. Wij voelen al jaren zelf wat klopt, en dat klopt niet met de heersende norm.

Daardoor gaan onze kinderen niet naar school en zijn ze niet ingeënt. Daardoor gaan wij al jaren niet meer stemmen en gaan onze kinderen niet naar zwemles en vallen ze nooit alleen in slaap.

Die zaken zijn alleen maar vorm, maar komen voort uit een essentie. De essentie van hoe wij de mens zien. Wij zien de mens als liefdevol en waardevol. En ondanks dat op dit moment het tegendeel lijkt waar te zijn, blijven wij geloven.

Daarom kunnen wij onze kinderen niet naar school doen of op zwemles of ze alleen laten als ze dat niet fijn vinden. Want in het huidige systeem, waar die school, die zwemles en dat ‘zelfstandig’ slapen uit voortkomen wordt de mens niet gezien als waardevol. En dus moet je op school leren lezen en sociaal doen, op zwemles leren zwemmen en alleen in slaap vallen. Want er is bepaald dat dat goed voor je is. Meedoen aan de norm is waardevol in het huidige systeem, maar niet voor ons.

Want is dat wel echt zo? Moet je kind leren zwemmen, en moet het daarvoor naar zwemles? Moet je kind leren lezen en rekenen en moet je kind daarvoor naar school? Moet je kind beschermt worden tegen ziekten, en moet je daarvoor ingeënt worden? Moet je kind alleen in slaap vallen om zelfstandig te worden?

Zelf nadenken. Zelf voelen eigenlijk vooral, want op nadenken is het systeem gebouwd, en daardoor hebben we nu wat er is. Voelen wat klopt. Voelen wat echt is, dat helpt je verder. Dat helpt je verder de goede kant op, de kant van leren lezen en rekenen zonder school, van gezond zijn zonder prik en van zelfstandig in slaap vallen bij een ouder. Durf jij het aan, durf jij te voelen wat voor jou klopt?