In verbinding zijn met elkaar gaat altijd over kwetsbaar zijn maar elkaar. Zonder kwetsbaar zijn kan er geen verbinding zijn.

Kwetsbaarheid wordt in de samenleving meestal verkeer uitgelegd. Kwetsbaarheid wordt vermaakt tot zielig, slachtofferschap, zwak zijn, hulp nodig hebben, het niet alleen kunnen. Zowel door diegene die ‘kwetsbaar’ zijn als door diegenen die het nodig hebben om te helpen.

Kwetsbaarheid is niets van bovenstaande. Kwetsbaar zijn is heel simpel gezegd uitspreken en handelen naar datgene wat je voelt. Invoelen waar je behoefte ligt en dat in de wereld zetten. Met kracht uitspreken hoe het met je gaat bijvoorbeeld, of vertellen waar je voor staat of hoe je je werkelijk voelt. De kwetsbaarheid zit hem vooral in dat je geen idee hebt hoe de ander, de wereld daar op gaat reageren. Dat kan spannend zijn.

Als de ander jouw kwetsbaar zijn kan ontvangen, zonder mitsen en maren, zonder hulp, zonder op te willen lossen of weg te willen nemen, zonder kleiner of groter maken, dan voel je je met elkaar verbonden. Als jouw boodschap er helemaal mag zijn, zonder tussenkomst van ‘iets doen’, dan is er verbinding. Dan zit je met elkaar en laat dat wat er is, er zijn.

Verbinding kan in een seconde ontstaan, als er vanuit de ziel gesproken wordt. Het kan ook in een seconde ongedaan gemaakt worden, als er vanuit het hoofd gereageerd wordt.

Zo eenvoudig is verbinding. Het is tussen alle mensen mogelijk. Als we er tijd, ruimte en aandacht voor nemen om bij onszelf stil te staan in wat er werkelijk gevoeld wil worden. En dan de eerste stap durven zetten in dat zichtbaar laten zijn in de wereld.