De Brug

We hebben alles geprobeerd om meer mensen te verwelkomen in de Geefeconomie. We hebben verschillende bruggen gebouwd over de kloof van het kapitalisme naar de Geefeconomie. De eerste brug was een hele goede, solide brug. Mensen konden makkelijk oversteken en meeleven in de Geefeconomie.

Alleen dit werkte niet. Mensen namen hun rugzak met patronen uit het kapitalisme mee. Mensen bleven in het voor-wat-hoort-wat. Dus we beseften dat dit niet de manier was om mensen mee te krijgen.

Dus besloten we de solide, goede brug af te breken en andere bruggen te bouwen. Deze bruggen zaten ingenieus in elkaar. Mensen moesten gevaarlijke sprongen wagen die alleen te nemen waren zonder de kapitalistische rugzak. Maar mensen legden hun rugzak niet af. Ze klampten zich vast aan hun rugzak en liepen uiteindelijk weer terug naar het kapitalisme.

We voelden dat we geduld moesten hebben. Uiteindelijk zullen er mensen gaan aanhaken. Het leven in het kapitalisme wordt met de dag ondraaglijker. Er zullen mensen zijn die de sprong gaan wagen.

We bleven ondertussen wel doorgaan met vertellen. Vertellen over de pracht en praal van Geefeconomie. Dat zou mensen toch aan moeten trekken? En we bleven vertellen over de verschrikkingen van het kapitalisme. Dat zou mensen toch juist af moeten stoten? Mensen zullen vroeg of laat over de brug komen.

11 jaar hebben gewacht. We hebben veel geduld gehad, maar nu is ons geduld op. We voelen dat het niet meer klopt om te wachten. Dus nu gaan wij terug over de brug. We gaan terug om te vertellen over ‘het hoopvolle perspectief’ wat wij ontdekt hebben. We gaan terug om te vertellen over onze avonturen en ons onderzoek in 11 jaar Geefeconomie.