Disbalans

Wij voelen nooit dat we ergens iets voor willen ontvangen, behalve voor wie we zijn. Dus mensen mogen onvoorwaardelijk bijdragen aan ons, aan wat wij doen en wie we zijn. Maar niet gelinkt aan een specifieke actie of handeling. Het moet onvoorwaardelijk zijn, anders kan er geen balans ontstaan. Zolang je in een transactie-systeem blijft kan er geen natuurlijke balans ontstaan tussen mensen en tussen mensen en natuur. De balans is namelijk natuurlijk, dus om daar naar te komen zul je het onnatuurlijke los moeten laten, de transactie, het voor-wat-hoort-wat.

Systemisch gezien is er een enorme disbalans, omdat niemand zonder transactie kan geven of ontvangen. Niemand vertrouwt op de menselijke natuur en kan dus vrij geven. Overal staat iets tegenover. Daardoor wordt ook bijna niets ontvangen van wat wij geven. Daardoor stroomt er van ons weinig de wereld in en bijna niets terug naar ons vanuit de wereld. De stroom van wat wij te geven hebben en wat wij natuurlijk zouden mogen ontvangen voor wie wij zijn en wat we laten zien wordt geblokkeerd door het blijven denken in transacties door de ander.

Wij kunnen dit dragen omdat er iemand uit die patronen moet breken om juist wel balans van geven en ontvangen te brengen uiteindelijk. En dat zijn wij. Dat is dus een van de giften die wij te geven hebben, blijven staan voor onvoorwaardelijk geven en ontvangen, onafhankelijk van de consequenties. Wij weten dat dit is wat we te doen hebben, zelfs al stroomt er niets naar ons toe, wij blijven kiezen voor de onvoorwaardelijke, natuurlijke stroom.